غیبت کبری

ارتباط با حضرت در دوران غیبت کبری :

اعتقاد به وجود امام زمان (عج) از ضروریات مذهب شیعه است وبرابر روایات و ادّله ، وجود امام در هر زمانی لازم است و زمین ، بدون حجت باقی نمی ماند . اما دربارۀ مکان ارتباط ومشاهدۀ حضرت دو دیدگاه وجود دارد:

1-    در دوران غیبت کبری مکان ارتباط و مشاهده وجود ندارد و برابر دستور حضرت ، مدعی دیدار را باید تکذیب کرد.محمد بن ابراهیم (معروف به نعمانی وصاحب کتاب الغیبه )،فیض کاشانی(درکتاب وافی )،کاشف الغطاء(در رساله حق المبین ) و شیخ مفید از این گروهند مهم ترین ومعتبرترین دلیل اینان ، بر نفی رؤیت و مشاهده حضرت در عصر غیبت ، توقیعی است ، که شش روز پیش از مرگ علی بن محمد سمّری آخری  نائب خاص حضرت – از ناحیه آن حضرت صادرشده است .1 برابر این توقیع ، مدعی مشاهده دروغگوست و ادّعای وی قابل پذیرش نیست .

2-    گروهی دیگر از علمای شیعه معتقد اند که در غیبت کبری ، امکان ارتباط با امام زمان (عج) وجود دارد . این دیدگاه دربین متأخران شدت دارد . از سید مرتضی شروع می شود . و پس از وی شهرت می یابد و افرادی چون محدث نوری ، کراجکی ، شیخ طوسی ... آن را طرح می کنند اگر فرض را بر امکان مشاهده و ارتباط با حضرت بدانیم ، برابر صریح توقیع ، دیدار کنندگان حق اظهار آن را ندارند و به تعبیر شیخ طوسی خود می دانند و نفس خویش .2

............................................